Janus Tahapary (rechts) met trainers en jeugdleden.
Komende week bestaat korfbalclub Regio’72 40 jaar. Een mooi moment om terug te kijken naar de historie van de club en of de club is veranderd. Kenmerkend voor de korfbalclub zijn de leden van het eerste uur. De mensen, die al (bijna) 40 jaar langs de korfbalvelden van Regio’72 rond lopen. Een hiervan is Janus Tahapary, lid vanaf 1975 en nog steeds regelmatig bij de korfbal te zien. Zelf korfbalt hij op het moment niet, maar heeft dat vele jaren gedaan. Daarnaast is hij altijd nauw betrokken geweest bij de club. Hij coachte teams en hielp veel met activiteiten.
Janus Tahapary startte zijn korfbalcarrière op latere leeftijd. In zijn jeugd werd hij bij VIOS Vaassen opgeleid tot voetballer, maar door persoonlijke omstandigheden werd hij gedwongen tot stoppen. Na een paar jaar besloot hij zijn sportcarrière weer op te pakken. Samen met een paar vrienden besloten ze te gaan korfballen, omdat de gezelligheid van Regio’72 ze erg aansprak. Al snel bleek dat het lidmaatschap bij Regio’72 een gouden greep was. Janus raakte verzot op het spelletje en was regelmatig te vinden in de kantine van de club. Zowel sociaal als sportief wist Janus zijn successen te behalen. Op vrijdagavond in de kantine tot in de kleine uurtjes doorgaan, op zaterdag korfballen. Janus wist het eerste van de club te behalen en vormde daar samen met Gert Leskens een koningskoppel. “Ik trok de aandacht met mijn snelheid en Gert kreeg dan de ruimte en schoot de ballen erin”. Een ander plek, waar beide spelers elkaar haarfijn aanvoelden, was het prehistorische middenvak. Dit middenvak is een afgeschaft onderdeel binnen de sport, maar het koningskoppel was daar op hun best. Gert haalde de bal, Janus ging diep en blindelings vonden zij elkaar.
Vraag aan Janus: “Qua sport is korfbal sinds het afschaffen van het middenvak weinig meer veranderd, kan je dit ook over de club zeggen?”
‘Het antwoord: “De club is eigenlijk hetzelfde gebleven. Er wordt veel georganiseerd en het is er altijd gezellig. Je merkt wel dat de mentaliteit iets veranderd is. Vooral de jeugd gaat een stuk serieuzer met hun sport om. Zo wordt er nauwelijks meer op vrijdag in de kantine gezeten, omdat de volgende dag een prestatie geleverd moet worden. Eigenlijk is dat wel jammer, want de korfbal is naast het sporten ook een sociaal gebeuren en daar was de vrijdagavond onderdeel van. Maar je merkt wel dat deze gezelligheid op andere dagen weer terugkomt, vooral op de zaterdagavond wordt er regelmatig wat georganiseerd.
Regio’72 is en was een familieclub. Daarin is weinig veranderd. Je merkt dat de sfeer bij een korfbalvereniging heel anders is dan bijvoorbeeld bij een voetbalclub. Het ledenaantal laat het ook toe, dat iedereen elkaar kent. Wanneer het eerste thuis speelt, zie je niet overal kleine groepjes, maar is het een grote groep mensen, die op het terras zit. Iedereen loopt door elkaar, zit bij elkaar en praat met elkaar. Bij Regio’72 zijn er veel complete gezinnen lid bij de club. Het komt ook regelmatig voor dat broers, zussen en vooral stelletjes bij elkaar in het team zitten”.
Dat de korfbalsport een echte familiesport is, valt ook terug te zien bij het gezin Tahapary. De oudste dochter Sharon heeft in de jeugd bij Regio’72 gekorfbald. Zoon Joshua en jongste dochter Suraya spelen nog steeds. Bij de vraag of dat de korfbal een verplichting was, werd er gelachen. “Nee, toen de kinderen jong waren, vonden we het belangrijk dat ze sporten. Welke sport, maakte niet uit. Suraya vindt korfbal zo leuk, dat ze zelfs met blessures nog wil trainen en Joshua kan tot een van de veteranen van het tweede elftal gerekend worden. Overigens is Joshua qua korfbal een replica van zijn vader in jonge jaren. Momenteel is Janus fysiek niet in staat te korfballen, maar hij maakt naar alle waarschijnlijkheid in het komende seizoen zijn rentree. Sinds twee jaar bestaat er een midweekteam, waarin de sterspelers van weleer hun korfbalkwaliteiten op peil houden. Een soort van veteranenteam, dat doordeweeks wedstrijden korfbalt, zodat het weekend vrij blijft. Janus kijkt er naar uit om daar straks deel van te zijn.